Gry komputerowe mogą być tematem - rzeką. Dziś skupimy się jednak tylko na kwestii dzieci grających w gry. Czy to bardzo źle? A może to zło konieczne naszych czasów? W końcu kiedyś narzekano na to, że młodzi ludzie spędzają zbyt dużo czasu na… czytaniu książek! Naprawdę! Czy w takim razie doczekamy czasów, gdy gry komputerowe będą traktowane jako intelektualna rozrywka wyższego sortu? Nie wiadomo, skupmy się więc na razie na teraźniejszości. Nie chcemy tu prawić truizmów, ale jak każdy medal ma dwie strony, tak i każdy rodzaj rozrywki ma dobre i złe strony. Spróbujmy wymienić kilka z nich, w kontekście dzieci grających w gry.
Czytanie książki, a czytanie tekstu na ekranie to zupełnie co innego, zwłaszcza dla dziecka. Dla mózgu jednak i to literki i to, dlatego czytanie instrukcji czy dialogów w grze może znacznie wspomóc umiejętność czytania u dziecka. Nie powinno oczywiście zastępować prawdziwej książki, raczej stanowić dodatkowe ćwiczenie.
To dotyczy nie tylko dzieci - ile związków rozpadło się już przez gry komputerowe, a raczej przez uzależnienie od nich! Jeśli więc twoje dziecko na granie poświęca absolutnie każdą wolną chwilę, nawet kosztem snu, posiłków czy podstawowej higieny osobistej, powinna ci się zapalić w głowie czerwona lampka alarmowa. Gdy brak dostępu do komputera wywołuje agresję - sprawa wygląda poważnie. To może być początek choroby (tak, uzależnienie od gier i internetu jest już rozpoznawane jako choroba) i warto wtedy zwrócić się do specjalisty, na przykład terapeuty do spraw uzależnień.
Poczucie przynależności jest dla dzieci bardzo ważne. Te, które odstają od reszty grupy, mogą mieć potem problemy w dorosłym życiu. A nic tak nie łączy młodych ludzi, jak wspólne zainteresowania. Dzieciaki grające w tę samą grę z pewnością będą miały mnóstwo tematów do rozmów, zarówno w szkole jak i poza nią.
Dzieciom samym z siebie ciężko zarządzać czasem. Gdy świetnie się bawią, chciałyby się bawić do oporu, bez takich przeszkód jak posiłki czy sen (chyba, że zgłodnieją lub padną). Odrabianie lekcji też wydaje się zajęciem niewartym uwagi, gdy pod ręką jest rozrywka w postaci gry. Najlepiej z góry ustalić razem z dzieckiem określone godziny na obowiązki i na gry komputerowe, a potem konsekwentnie ich przestrzegać.
Praktycznie w każdej grze trzeba myśleć i kombinować - nieważne, czy to “strzelanka”, czy rozbudowana gra strategiczna. Podstawowa logika jest zazwyczaj wymagana, a wewnątrz gry panuje zestaw zasad, których trzeba przestrzegać. Nie da się też w nic grać bez choćby minimalnej koncentracji. Dlatego gry mogą być źródłem ćwiczeń dla rozwijającego się, młodego mózgu.
Ważne jest, żeby rodzice wiedzieli w co dokładnie gra ich dziecko. Oczywiście, że tytułów jest wiele, ale jeśli masz internet możesz swobodnie sprawdzić wszystkie informacje o danej grze. A przede wszystkim jej próg wiekowy. Gry oznacza się kategoriami wiekowymi, tak samo jak filmy. Upewnij się więc, że twoje dziecko gra w coś odpowiedniego do jego wieku.
Szkoła, dom, nauka, koledzy, podwórko - w życiu dziecka sporo się dzieje, a w środku gromadzi się mnóstwo emocji. Nie zawsze dorastający młody człowiek umie sobie poradzić z odpowiednim ich wyrażeniem, czy pozbyciem się tych negatywnych. Gry mogą tu pomóc. Po pierwsze, w przypadku wygranej czy wejścia na wyższy poziom, humor zdecydowanie się poprawia. Po drugie, wyżywając się w świecie wirtualnym, upuszcza się pary i wyrzuca z siebie negatywne emocje.
Główny obowiązek zadbania o to, żeby dziecko czerpało jak najwięcej korzyści z grania, spoczywa na tobie, jako rodzicu. Nie zostawiaj dziecka samemu sobie, zainteresuj się w co gra, organizuj mu również i inne zajęcia. Często dzieci sięgają po gry z nudy, a świat wirtualny potrafi wciągnąć. Postaraj się, żeby wciągnął tylko na tyle, na ile jest z tego jakiś pożytek.
