***
- Idź posprzątać swój pokój!
- Ok, zaraz…***- Kiedy odejdziesz od tego komputera?
- Za chwilę…
- Odrobiłeś lekcje?
- Potem to zrobię…
Czy te dialogi brzmią znajomo? Czy toczysz z własnymi dziećmi batalie DZIEŃ W DZIEŃ o wykonanie najprostszych obowiązków? Czy do szału cię doprowadza, gdy przeciągają je w nieskończoność? Mówiąc prościej: czy twoje dzieci mają problem z prokrastynacją? Słowo “prokrastynacja” pochodzi od łacińskiego “procrastinatio” czyli “ociągać się”. Opisuje zjawisko odwlekania, przekładania na później. Gdy wie się, że trzeba coś zrobić, ale odkłada się ten moment na później, na potem, w efekcie marnując więcej czasu, niż gdyby zadanie zostało wykonane od razu. Brzmi znajomo? Czy samej ci się to zdarza? W takim razie…
…trzeba zacząć od siebie. Tak, to pigułka dość gorzka do przełknięcia, ale jak najbardziej prawdziwa. Bo dzieci nie słuchają, one naśladują. Zarówno dobre i złe nawyki. Jeśli widzą mamę tracącą czas na social media, podczas gdy sterta jej obowiązków rośnie, ciężko od nich oczekiwać, że będą wiedzieć lepiej. Gdy tobie uda się ograniczyć prokrastynację, z pewnością przełoży się to na twoje samopoczucie i komfort psychiczny. A ponieważ szczęśliwa mama = szczęśliwa rodzina, dzieci z pewnością dostrzegą zmianę w tobie i poczują się zachęcone, by same próbować walczyć z tym paskudnym nawykiem.
Czas to słowo klucz. Czas i planowanie - bez tego się nie obędzie. Spróbuj siąść razem z dziećmi i ustalić plan dnia, a przynajmniej zadań do wykonania. Gdy zaplanujecie określone godziny w ciągu dnia na naukę i inne obowiązki, łatwiej wam będzie wykonać je o tej właśnie porze i cieszyć się resztą dnia. Musisz wtedy zaplanować również swój dzień tak, żeby dopilnować dzieci przy wykonywaniu obowiązków (np. nauce) wtedy, gdy tego potrzebują. Po kilku dniach lub tygodniach powinniście wpaść w rutynę i całość stanie się o wiele łatwiejsza.
Każdy dobry nawyk pociąga za sobą pozytywne konsekwencje - i nie inaczej jest w przypadku wykonywania obowiązków na czas. Postaraj się uświadomić to swoim dzieciom, pokazać zmianę, jaka może zajść w ich życiu. Na przykład szybsze odrobienie lekcji = więcej czasu na zabawę Sprzątnięcie pokoju od razu po zabawie = kilka-kilkanaście minut więcej przy komputerze lub telewizji. Miłe poczucie wypływające z wykonania obowiązku na czas nie jest może nagrodą samą w sobie (zwłaszcza dla dziecka), ale też poprawia samopoczucie.
Prokrastynowanie bierze się m.in. z rozproszenia uwagi i nieumiejętności skupienia. Dzieciaki nie mają teraz łatwo. Na każdym kroku zasypywane są gradem najróżniejszych bodźców, a i żywa wyobraźnia robi swoje. Dlatego ważne jest ustalenie jasnych celów i przekazanie ich dziecku w sposób jasny i przejrzysty. Na przykład zamiast “sprzątnij pokój”, zrób listę:
1. Sprzątnij biurko,2. Pościel łóżko, 3. Odkurz.
Ważne jest też, żeby odciąć zbędne bodźce. Kiepsko się skupić na czymkolwiek, nawet ścieraniu kurzu, o odrabianiu lekcji nie wspominając, gdy obok nadaje włączony telewizor lub komputer.
Bez tego się nie uda. Gdy opracujecie już jakieś podstawowe zasady, musicie ich się trzymać. Szczególnie ty powinnaś być gwiazdą świecącą przykładem - patrz punkt pierwszy. Pamiętaj, że dziecięce oczęta są zwrócone na ciebie, gotowe wypatrzeć każdy przypadek braku konsekwencji z twojej strony. Dzieci nie są głupie, gdy dorosły wymaga od nich czegoś, czego sam nie przestrzega, od razu się buntują. A tego chyba nie chcesz. Konsekwencją musisz się wykazać oczywiście również w stosunku do dzieci. Jeśli np. ustalisz zasadę “żadnej telewizji przed odrobieniem lekcji”, nie łam jej gdy akurat potrzebna ci chwila ciszy i spokoju. Powyższe punkty to raczej zbiór zdroworozsądkowych wskazówek, niż jakieś wielkie życiowe porady. Ameryki nie odkrywamy, ale nie na tym to polega. Główną trudnością jest wprowadzenie zmian w swoim życiu i trzymanie się ich. Silna wola w walce z prokrastynacją gwarantuje sukces, a co za tym idzie, więcej wolnego czasu i o wiele lepsze samopoczucie całej rodziny.
